Saturnus avondster – Google Play SterHemel app MijnHemel App Store – Hemel vannacht – Weer – Meer vragen over kosmologie – FAQ – Astrokalender – Hemelkaart – Maanfasekalender Google Play App Store YouTube Google agenda Facebook Twitter

Kijken naar de oorsprong van het heelal?

Als je het heelal inkijkt kijk je terug in de tijd, omdat het licht een eindige snelheid heeft.
Men is nu in staat ongeveer 13 miljard jaar in het verleden te kijken en verwacht dat het binnen afzienbare tijd mogelijk is het ontstaan van het heelal (of net hierna) te kunnen waarnemen. Hier zit nu het punt dat ik niet begrijp. Wij zijn zelf ook ontstaan t.g.v. de big bang. Stel ik loop van A naar B. In B aangekomen kijk ik om en wil mezelf zien starten in A (en ook alle tussenliggende stappen zien). Dan moet ik dus met de lichtsnelheid hebben gelopen. Terugkomend op het heelal. Dit is vanuit een punt uitgebreid tot de huidige grootte. Om de start te kunnen zien zou de uitbreiding dan met de lichtsnelheid moeten hebben plaatsgevonden. En dit is toch bij lange na niet het geval?

Het antwoord is dat je wel terugkijkt in de tijd, maar naar een ander deel van het heelal, niet naar het deel waar uiteindelijk onze omgeving uit gevormd is. Je hoeft dus niet van A naar B te lopen, maar kunt in A blijven om B te zien. Omdat B zover weg is en het licht en eindige reistijd heeft, zie je B zoals het in het verleden was.

Aangezien het heelal uit een punt ontstaan is, is het aannemelijk dat het heelal homogeen is, dat wil zeggen, overal ongeveer gelijk. Als we punt B in het heelal in een ver verleden kunnen zien, weten we dus ook hoe ons deel van het heelal (A) eruit zag.

Zie ook:
Hoe kunnen wij een ververwijderd sterrenstelsel zien?
Kunnen we onze eigen Melkweg zien zoals hij vroeger was?
Hoe werkt de ballonanalogie voor het uitdijende heelal?
Vannacht aan de hemel: Maan, planeten en deepsky-objecten
Deepsky-objecten

@hemel_waarnemen volgen