Gedeeltelijke maansverduistering op 26 juli 1972

@hemel_waarnemen volgen

Figuur 1: Actueel maanbeeld. Klik op de Figuur voor een apart live venster.

De Maan tijdens het maximum van de eclips

In de ochtend van woensdag 26 juli 1972 vindt een gedeeltelijke maansverduistering plaats. De Maan beweegt zich dan door de schaduw van de Aarde, zodat er op een deel van het maanoppervlak geen direct zonlicht meer valt en het lijkt alsof er een hap uit de Maan is genomen. De eclips is in onze streken helaas onzichtbaar. De verduistering heeft een grootte van 0.55 in de kernschaduw. De eclips is gedeeltelijk in de kernschaduw, en tijdens het maximum van de eclips is het grootste deel van de Maan volledig verduisterd. De Maan ziet er dan ook uit alsof er een flinke "hap" uit is genomen De rest van de Maan bevindt zich op dat moment in de bijschaduw, en op die plaatsen van het maanoppervlak valt nog tenminste een beetje zonlicht. Voor een uitleg over het ontstaan van een maansverduistering, zie de pagina Hoe ontstaat een maansverduistering? in de veelgestelde vragen.

Animatie van de eclips

Het kaartje in Figuur 3 laat de verduistering zien. Op de kaart zijn de kernschaduw (umbra, donkere cirkel in het midden van het kaartje) en bijschaduw (penumbra, de minder donkere ring om de kernschaduw) van de Aarde weergegeven, met een afbeelding van de Maan voor verschillende momenten. De kaart is gemaakt in horizontale projectie, dat wil zeggen dat boven aan de hemel (het zenit) ook boven aan het kaartje is en geldt ruwweg voor onze streken. De nummers in het kaartje komen overeen met de tabel onder de afbeelding. In de tabel staan de gedetailleerde gegevens van de eclips.

Figuur 3: Kaart van de eclips van 26 juli 1972

Google Play App Store YouTube Google agenda Facebook Twitter

Tabel: Details van de eclips voor een waarnemer in Utrecht
26 juli 1972, 08:16: Gedeeltelijke maansverduistering. Groottes: penumbra: 1.586, umbra: 0.547. Hoogte: -28.8°. De eclips is onzichtbaar vanuit de Benelux.
			Afstand	____Maan____		__Zon__
Gebeurtenis	Datum	Tijd	Maan-schaduw	Hoogte	w.r.	Hoogte
1: Gedeeltelijke eclips in bijschaduw begint:	26/07	05^u38^m19^s	1°29’20”	-6.4°	WZW	5.5°
2: Gedeeltelijke eclips in kernschaduw begint:	26/07	06^u55^m55^s	0°57’15”	-17.2°	W	16.8°
3: Maximum eclips:	26/07	08^u16^m18^s	0°40’24”	-28.8°	W	29.0°
4: Gedeeltelijke eclips in kernschaduw eindigt:	26/07	09^u36^m49^s	0°57’20”	-40.0°	WNW	40.9°
5: Gedeeltelijke eclips in bijschaduw eindigt:	26/07	10^u54^m16^s	1°29’30”	-49.2°	NW	50.7°
Diameters van de Maan: 30’55”, umbra: 1°23’40”, en penumbra: 2°27’56”. Dichtste nadering tussen de Maan en het centrum van de schaduw: 0°40’24”. De Maan staat ten noorden van het centrum van de aardschaduw. De eclips duurt 05^u15^m56^s, de verduistering in de kernschaduw duurt 02^u40^m54^s. Maan: opkomst: 20^u18^m, ondergang: 04^u50^m. Zon: ondergang: 20^u41^m, opkomst: 04^u52^m. Δt: 42.9s Zie deze uitgebreide tabel* voor gegevens voor een aantal plaatsen in België en Nederland.*

Google Play App Store YouTube Google agenda Facebook Twitter

Het kaartje in Figuur 4 laat de eclips zien in zogenaamde equatoriale coördinaten. Deze kaart geldt voor een denkbeeldige waarnemer in het centrum van de Aarde. Op dit kaartje is niet het zenit boven, en de horizon horizontaal, maar het noorden (ongeveer de poolster dus) is boven, en de horizon staat scheef. Het verschil met Figuur 3 is dat de Maan nu niet draait en in een rechte lijn beweegt. Deze draaiing en het gekromde pad in Figuur 3 ontstaan door het gebruik van horizontale coördinaten. De Maan komt in dat geval schuin naar boven op en gaat schuin naar beneden weer onder, waardoor de rotatie ontstaat en de Maan geen rechte lijn lijkt te volgen (zie Figuur 1 op deze pagina).

Figuur 4: Equatoriale kaart van de eclips van 26 juli 1972

<< 30 januari 1972 — 18 januari 1973 >>

Zie ook:
Lijst met alle maansverduisteringen
Uitleg bij maansverduisteringen
Hoe ontstaat een maansverduistering?

@hemel_waarnemen volgen